Στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα η εφεύρεση του πλαστικού θεωρήθηκε ως πλέον επαναστατική ωστόσο, δεν χρειάστηκαν ούτε 100 χρόνια για να αντιληφθούμε ότι το πρόβλημα του συγκεκριμένου υλικού σε συνδυασμό με την καταναλωτική – καπιταλιστική κοινωνία του σήμερα, είναι τεράστιο.Δύο τεράστιες κηλίδες από διαλυμένο και θρυμματισμένο πλαστικό που έχουν δημιουργηθεί στον Ειρηνικό Ωκεανό. Η έκταση τους είναι υπερδεκαπλάσια της Ελλάδας (περίπου 1.400.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα). Δέκα Ελλάδες από πλαστικό λοιπόν απόθεσαν οι κάτοικοι των Δυτικών ακτών της Αμερικανικής Ηπείρου και οι αντίστοιχοι της Άπω Ανατολής και της Ωκεανίας και το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: αν, σε τόσο μικρό διάστημα και συμπεριλαμβανομένων δεκαετιών που η κατανάλωση ήταν σαφώς λιγότερη, έχουμε αυτό το αποτέλεσμα, τότε σήμερα, που ο άνθρωπος-καταναλωτής έχει σπάσει όλα τα κοντέρ σε…ψώνια αλλά και υπερπληθυσμού, τότε, πόσος καιρός μας μένει ακόμα; Πόσος καιρός μας μένει μέχρι να πνιχτούμε από τα ίδια μας τα σκουπίδια;
Επιστήμονες και ερευνητές ασχολούνται με το θέμα ωστόσο, αν και το πρόβλημα είναι πασιφανές λόγω και της τοξικότητας των απορριμμάτων, κρίνεται εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα η συλλογή αυτών, καθώς όπως λένε κάτι τέτοιο «θα οδηγούσε οποιαδήποτε χώρα σε χρεοκοπία» ενώ είναι και πιθανός επικείμενος αφανισμός πολλών θαλάσσιων ειδών κατά την διάρκεια μιας τέτοιας επιχείρησης.
Ως επίλογο θα αναφέρουμε ότι τα πλαστικά κομμάτια των θαλασσών κάθε χρόνο σκοτώνουν περισσότερα από 1.000.000 θαλασσοπούλια και 100.000 θηλαστικά και θαλάσσιες χελώνες. Ο κίνδυνος φυσικά είναι εξίσου σοβαρός για τον άνθρωπο, αφού οι τοξικές ουσίες που αναπαράγονται μεταφέρονται στα ψάρια και με την σειρά τους, ως τροφή, στον άνθρωπο, πράγμα που σημαίνει καρκινικοί όγκοι, αναπαραγωγικές διαταραχές, προβλήματα στην φυσιολογική ανάπτυξη των παιδιών και πολλά άλλα.
.jpg)
