Οι Ολυμπιακοί αγώνες τελείωσαν. Οι εταιρείες διαφήμισαν τα προϊόντα τους, οι αθλητές και οι παράγοντες εισέπραξαν τα χρήματα τους, η μισή Ελλάδα ταξίδεψε με χρήματα μας στο Πεκίνο, οι λαοί χάρηκαν με τα μετάλλια των «παιδιών» τους και ο μεγάλος νικητής είναι και αυτή τη φορά η ντόπα που δε μπορεί να αναγνωριστεί ακόμα. Δυστυχώς η Ελλάδα σε αυτό το θέμα ήταν λίγο πίσω καθώς η συγκεκριμένη ουσία που βρέθηκε τυχαία σε 18 (!!!!!) αθλητές ενώ παλιότερα δεν αναγνωριζόταν φέτος τα πράγματα είχαν αλλάξει. Τα προνόμια, οι μισθοί, οι θέσεις αξιωματικών, οι εθνικοί ηρωισμοί πήγαν χαμένοι. Η «πατρίδα» του χρήματος και των προνομίων έμεινε δίχως ήρωες. Οι κουστουμαρισμένοι πολιτικοί πλέον δε θα γυρίσουν με νέα παιδιά, πρότυπα, που δόξασαν την Ελλάδα. Θα γυρίσουν μόνο με τα σουβενίρ τους. Αυτά τα παιδιά, που καθόλου παιδική δεν είναι η σκέψη τους, στέκονται σαν αναλώσιμο θέαμα της πολιτικής. Θριαμβευτικά τρόπαια των Υπουργείων. Αναζήτησαν και αυτοί ένα δρόμο ζωής. Πολλά τα κέρδη μεγάλη η δόξα. Σε αυτό το δρόμο ο σκοπός αγιάζει τα «μέσα» μάλλον. Οπότε ας μην παραπονιόμαστε. Αυτή είναι η κοινωνία τους. Το πρόβλημα τους είναι ότι τους έπιασαν όχι ότι καταστρέφουν αυτούς τους ανθρώπους. Ο αγώνας είναι να μην αναγνωρίζεται η ντόπα, όχι να μην χρησιμοποιείτε. Και αυτοί είναι οι πραγματικοί Ολυμπιακοί αγώνες. Ξεκινούν από τα εργαστήρια και καταλήγουν σε αυτά.