Σε διάσταση απόψεων έχουν οδηγηθεί εργαζόμενοι και εργοδότες για την απόφαση της ΔΕΗ να εισχωρήσει στη παραγωγική της διαδικασία ως πρώτη ύλη τον λιθάνθρακα. Σε μια προσπάθεια εναντίωσης κι ενημέρωσης των αρνητικών αποτελεσμάτων της χρήσης του λιθάνθρακα, τόσο στο περιβάλλον όσο και στην υγεία, χιλιάδες εργαζόμενοι αλλά και απλοί πολίτες συγκεντρώθηκαν πριν από μερικές μέρες στη Καβάλα, απαιτώντας την ματαίωση του σχεδίου της ΔΕΗ να προβεί σε συμφωνία με γερμανική εταιρεία που θα της προμηθεύει το εν λόγω υλικό. Στον αντίποδα οι υπεύθυνοι της ΔΕΗ προσπαθώντας να εντυπωσιάσουν και να ρίξουν τους τόνους ισχυριστήκαν ότι η ΔΕΗ στοχεύει στον εκσυγχρονισμό της παραγωγικής διαδικασίας, στην οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική ευημερία, έχοντας πάντοτε ως γνώμονα την ευαισθησία για το…περιβάλλον. Κατά πόσο αυτό είναι αληθές το αποδεικνύει το παρακάτω γεγονός.
Οι προ μηνών διαγωνισμοί που προκηρύχθηκαν από το ελληνικό κράτος και που σκοπό είχαν την επιδότηση και χρήση αιολικών πάρκων, ενός ενεργειακού σταθμού απολύτως φιλικού προς το περιβάλλον, έγιναν με τρόπο εντελώς αναξιοκρατικό αφού κατά τη διάρκεια της υποβολής των αιτήσεων οι συμμετέχοντες στον διαγωνισμό έπρεπε να προσκομίσουν δικαιολογητικά εντελώς άσχετα με το αντικείμενο της επιχείρησης τους ή του σκοπού τους, ώστε τελικά να απορριφθεί η αίτηση τους και να αναγκαστούν οι ιδιώτες να στραφούν σε άλλες μορφές ενέργειας, πολύ πιο ζημιογόνες για το περιβάλλον.
Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τη ΔΕΗ, η οποία πεισματικά αρνήθηκε να χρησιμοποιήσει τέτοιου είδους τεχνολογίες και μορφές ενέργειας ενώ είχε τη δυνατότητα, παπαγαλίζοντας έμμεσα τη δικαιολογία του κράτους, ότι δηλαδή τα αιολικά πάρκα είναι…βλαβερά για το περιβάλλον (!!!) και να «αναγκαστεί» να χρησιμοποιήσει ως πρώτη ύλη τον λιθάνθρακα, από τον οποίο φυσικά οι κρατικοί φορείς κι άλλοι μέτοχοι θα έχουν να εισπράξουν πολύ περισσότερα, αφού ως φυσικό επόμενο τα τιμολόγια θα είναι πολύ πιο ακριβά, ειδικά σε περιόδους ανατιμήσεων.
Είναι πράγματι λυπηρό να βλέπουμε το ίδιο το κράτος να προωθεί, έστω και με πιο ήπιο τόνο λόγω αντιδράσεων, ένα σχέδιο αποδόμησης της ελληνικής φύσης εάν αυτή πρόκειται να επιφέρει το μέγιστο κέρδος. Μέσα σε ένα πλαίσιο άκρατου εκσυγχρονισμού, η διαχείριση του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων έχει δεχθεί τέτοια μεγάλη αλλοίωση ώστε αναμφισβήτητα να αποτελεί, ειδικά τις τελευταίες δεκαετίες, ένα τεράστιο οικολογικό πρόβλημα τα αποτελέσματα του οποίου μας αποδεικνύουν ότι οι επιλογές της σύγχρονης καπιταλιστικής κοινωνίας είναι ένας μονόδρομος. Μια κοινωνία που βρίσκεται σε βαθειά κρίση που το μόνο που της έχει απομείνει είναι να αποτιμά τα πάντα σε σχέση με το κόστος και το κέρδος
A.M.
.jpg)
