19.7.07

Εθνικοσοσιαλισμός και Οικολογία

Είναι αναπόφευκτο γεγονός σε μια κοινωνία της οποίας οι στόχοι και οι επιδιώξεις είναι μόνο οικονομικής φύσεως, οι δε αποφάσεις παίρνονται από ανθρώπους που βλέπουν τη φύση μόνο σα πηγή τροφής και υλικών, το περιβάλλον να καταλήξει στη κατάσταση που είναι σήμερα.Και η κατάσταση είναι τραγική.Λεπτές ισορροπίες ,που είναι αποτέλεσμα εκατομμυρίων χρόνων εξέλιξης, διαταράχθηκαν ή καταστράφηκαν στο ελαχιστότατο διάστημα των τελευταίων 50-100 χρόνων.

Μεθυσμένος απο τη δύναμη της τεχνικής και τη μανία του κέρδους, παραπλανημένος από ιδεολογίες που θεοποιούν τη παραγωγή και απο θρησκείες που βλέπουν αυτό τον κόσμο σαν κοιλάδα δακρύων, ο άνθρωπος έφερε τη κατάσταση στο απροχώρητο.

Τα συμπτώματα έγιναν τόσο έκδηλα, που ούτε και αυτός ο αποχαυνωμένος μέσα στη πρόσκαιρη υλική του ευδαιμονία σημερινός αστός δεν μπορεί να αγνοήσει.

Έτσι τα κόμματα ανακάλυψαν το περιβάλλον, εξήγγειλαν προγράμματα, οργάνωσαν διαμαρτυρίες, συνέταξαν μελέτες μα το πρόβλημα συνεχώς οξύνεται διότι αναγεννάται συνέχεια μέσα από τον αντιφυσικό τρόπο ζωής που έχει επιβληθεί.

Η μόλυνση του περιβάλλοντος δεν είναι μεμονωμένο ζήτημα αλλά ένα ακόμα σύμπτωμα μιας κοινωνίας που πάσχει από τα θεμέλια της.

Οι σημερινοί οικολόγοι, άτομα γενικά με σωστές καταβολές εξακολουθούν να σκέφτονται λανθασμένα διότι στην ουσία οι αρχές τους δεν διαφέρουν από αυτές που αμφισβητούν. Θεωρούν την καταστροφή του περιβάλλοντος σαν αποτέλεσμα του καπιταλιστικού συστήματος (όπως πράγματι είναι) αλλά πέφτουν στην παγίδα του μαρξιστικού τρόπου σκέψεως που είναι στον ίδιο βαθμό συνυπεύθυνος και σαν θεωρία και σαν πράξη (οικολογική καταστροφή γίνεται και στα κουμμουνιστικά κράτη μόνο που εκεί δε γίνεται ευρέως γνωστή).

Δεν μπορούν να αποφύγουν τον τρόπο σκέψεως που είναι κοινός και στα δύο συστήματα.Υπερασπίζονται το περιβάλλον διότι αισθάνονται ότι απειλούνται με την υποβάθμιση του. Η σχέση μεταξύ τους εξακολουθεί να είναι σχέση συμφέροντος.

Ο Εθνικοσοσιαλισμός δεν βλέπει τη φύση σαν έναν υπηρέτη προορισμένον να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του ανθρώπου. Η Φύση και γενικά ο Κόσμος , αποτελεί το πρόσωπο της θεϊκότητας και ως εκ τούτου θεωρείται ιερός. Ο άνθρωπος, σαν μέρος του όλου, άλλοτε συνεργάτης άλλοτε ανταγωνιστής μέσα στην ευλογημένη αιώνια πάλη του Κόσμου, πρέπει να θεωρεί οτι στον Κόσμο που ζεί ζουν και οι θεοί του και δεν είναι ένας «τόπος εξορίας» που θα τον οδηγήσει σε έναν παράδεισο μιας άλλης ζωής.

Απο εδώ πηγάζει η «φυσική ευσέβεια» την οποία αισθάνεται ο Εθνικοσοσιαλιστής μέρος της οποίας αποτελεί και ο σεβασμός του περιβάλλοντος.


Συνεπώς ο άνθρωπος πρέπει να ενεργεί σύμφωνα με τη κοσμική τάξη και όχι με την οικονομία και τους «νόμους » της όπως γίνεται σήμερα.

Από αυτή την ασυμφωνία πηγάζει όλη η «αταξία» που διέπει τις σημερινές κοινωνίες και από την οποία δυστυχώς γίνονται αντιληπτά στο λαό τα πλέον κραυγαλέα συμπτώματα της, που ένα απο αυτά είναι και η καταστροφή του περιβάλλοντος. Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η καταστροφή αυτή είναι ένα ακόμη σημάδι παρακμής των δυτικών κοινωνιών και μπορεί να αντιμετωπισθεί μόνο με μία ριζική μεταβολή του τρόπου σκέψεως και δράσεως στα πλαίσια μιας Εθνικοσοσιαλιστικής κοινότητας.

--------------------------------------------------------------------------------

Το παρών άρθρο δημοσιεύθηκε σε παλαιότερο τεύχος του περιοδικού ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.