Το περασμένο Σάββατο ήταν η φετινή “Ώρα της Γης” όπως αποκαλείται, μία κίνηση οργανωμένη από το WWF. Επιφανειακά μπορεί να φανταστεί κάποιος ότι πρόκειται για κάτι το θετικό, μια μικρή κίνηση μέσα στο γενικότερο χάος που επιβαρύνει καθημερινά τη φύση. Μη ξαφνιαστείτε αν δεν δείτε τίποτα κάτω από την επιφάνεια μιας δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο από αυτό.
Η οικολογία στον 21ο αιώνα αποτελεί μια νέα αστική μόδα όπου προφανώς με τον καιρό θα περάσει. Είναι πολλοί αυτοί οι οποίοι "κονομάνε" από το “οικολογικό κίνημα”, από επιστήμονες και εμπόρους, σε ΜΚΟ και πολιτικούς σχηματισμούς. Η “Ώρα της Γης” κυμαίνεται στην αντίστοιχη συχνότητα των εθελοντών αυτή τη φορά, είτε αυτοί είναι πολίτες, είτε πολιτικοί φορείς, είτε επιχειρήσεις. Είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να δείξουν διάφοροι δήθεν πόσο ενδιαφέρονται για το κλίμα. Όλα αυτά βέβαια ενώ 364 μέρες το χρόνο αδιαφορούν πλήρως. Πραγματικά αστείο, έναν χρόνο πριν, η Ελλάδα είχε βγει από τις χώρες με τη μεγαλύτερη συμμετοχή και είχε δώσει ένα “εκτυφλωτικό μήνυμα” κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη όπως αναφέρει και το WWF στην ιστοσελίδα του. Αστείο γιατί η Ελλάδα είναι η χώρα με την πιο ρυπογόνα επιχείρηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Φυσικά αναφερόμαστε στη Δ.Ε.Η. Ακόμη πιο αστείο όταν δεν υπάρχει υποδομή για συστηματική ανακύκλωση και αντίστοιχη διαπαιδαγώγηση στο σχολείο.
Ας ρίξουμε μια πρόχειρη ματιά στη συμμετοχή τόσο πέρσι όσο και φέτος. Το 2009 συμμετείχαν 489 δήμοι και κοινότητα ενώ φέτος 206 δήμοι και κοινότητες. Πέρσι 845 σχολεία, φέτος 232. Πέρσι 1974 φορείς και επιχειρήσεις ενώ φέτος 733. Βλέπουμε μια ραγδαία μείωση κατά 56%, 73% και 63% αντίστοιχα. Πάει λοιπόν η γη φέτος, σώθηκε πέρσι. Πέρσι ήταν συντονισμένη η προσπάθεια, πέρσι είχε σημασία να φανεί η ευαισθησία της Ελλάδας. Έπρεπε να μπούμε στο μάτι, να δείξουμε ότι μας νοιάζει, ότι είμαστε εδώ, είμαστε δραστήριοι. Φέτος προφανώς ο κόσμος είχε σημαντικότερα θέματα να ασχοληθεί και αυτό ήταν το οικονομικό κατά κύριο λόγο. Η υποκρισία και η μόδα δε μπορεί να κρυφτεί σε δύσκολους καιρούς.
Η οικολογία στον 21ο αιώνα αποτελεί μια νέα αστική μόδα όπου προφανώς με τον καιρό θα περάσει. Είναι πολλοί αυτοί οι οποίοι "κονομάνε" από το “οικολογικό κίνημα”, από επιστήμονες και εμπόρους, σε ΜΚΟ και πολιτικούς σχηματισμούς. Η “Ώρα της Γης” κυμαίνεται στην αντίστοιχη συχνότητα των εθελοντών αυτή τη φορά, είτε αυτοί είναι πολίτες, είτε πολιτικοί φορείς, είτε επιχειρήσεις. Είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να δείξουν διάφοροι δήθεν πόσο ενδιαφέρονται για το κλίμα. Όλα αυτά βέβαια ενώ 364 μέρες το χρόνο αδιαφορούν πλήρως. Πραγματικά αστείο, έναν χρόνο πριν, η Ελλάδα είχε βγει από τις χώρες με τη μεγαλύτερη συμμετοχή και είχε δώσει ένα “εκτυφλωτικό μήνυμα” κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη όπως αναφέρει και το WWF στην ιστοσελίδα του. Αστείο γιατί η Ελλάδα είναι η χώρα με την πιο ρυπογόνα επιχείρηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Φυσικά αναφερόμαστε στη Δ.Ε.Η. Ακόμη πιο αστείο όταν δεν υπάρχει υποδομή για συστηματική ανακύκλωση και αντίστοιχη διαπαιδαγώγηση στο σχολείο.
Ας ρίξουμε μια πρόχειρη ματιά στη συμμετοχή τόσο πέρσι όσο και φέτος. Το 2009 συμμετείχαν 489 δήμοι και κοινότητα ενώ φέτος 206 δήμοι και κοινότητες. Πέρσι 845 σχολεία, φέτος 232. Πέρσι 1974 φορείς και επιχειρήσεις ενώ φέτος 733. Βλέπουμε μια ραγδαία μείωση κατά 56%, 73% και 63% αντίστοιχα. Πάει λοιπόν η γη φέτος, σώθηκε πέρσι. Πέρσι ήταν συντονισμένη η προσπάθεια, πέρσι είχε σημασία να φανεί η ευαισθησία της Ελλάδας. Έπρεπε να μπούμε στο μάτι, να δείξουμε ότι μας νοιάζει, ότι είμαστε εδώ, είμαστε δραστήριοι. Φέτος προφανώς ο κόσμος είχε σημαντικότερα θέματα να ασχοληθεί και αυτό ήταν το οικονομικό κατά κύριο λόγο. Η υποκρισία και η μόδα δε μπορεί να κρυφτεί σε δύσκολους καιρούς.
Την οικολογία θα πρέπει να την αντιληφθούμε ως στάση ζωής και όχι ως μέσο αυτοπροβολής. Δεν είναι επιλογή αλλά πρέπει να καθρεπτίζεται στη καθημερινή έμπρακτη δράση χωρίς κομματικούς και συμφεροντολογικούς χρωματισμούς. Έχουμε δηλώσει επανειλημμένως πως η διάσωση των αρχών της ζωής έχει μεγαλύτερη αξία από τα κέρδη της κάθε επιχείρησης και τη προβολή του κάθε ιδιώτη. Η συνειδητή και πραγματική σύνδεση του ανθρώπου με τον τόπο του, η σύνδεση μεταξύ Γης και Αίματος, μπορεί να δώσει και πάλι ελπίδες για τη διάσωση του φυσικού πλούτου.
.jpg)
