Η ζωή μας κρέμεται σε μια κλωστή

Χθες το βράδυ γενικευμένο μπλακ άουτ διάρκειας τεσσάρων (4) ωρών έλαβε χώρα στις δύο μεγάλες πόλεις της Βραζιλίας Σάο Πάολο και Ρίο ντε Τζανέιρο, στις οποίες κατοικούν δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι.Ως γεγονός εκ πρώτης όψεως φαντάζει κάτι το ασήμαντο, ωστόσο είναι μείζονος σημασίας - εξάλλου δεν ήταν τυχαίο κι ότι οι αρχές της Βραζιλίας σήμαναν κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, τόσο λόγω της ενδεχόμενης εκμετάλλευσης του γεγονότος από εγκληματίες, όσο λόγω του προβλήματος που δημιουργεί σε μια πολιτεία η απουσία ηλεκτρικού ρεύματος.

Τέσσερις ώρες λοιπόν και χάλασε ο κόσμος; Και τι θα συμβεί αν κάποτε, στην Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και άλλες μεγάλες πόλεις της Ελλάδος, έχουμε επί ημερών διακοπή της ηλεκτροδότησης, σε περίπτωση πχ πολέμου;

Ας αναλογισθούμε, ότι πριν 70 έτη η Αθήνα είχε συντριπτικά μικρότερο πληθυσμό και αποτελούνταν από μονοκατοικίες, που συνήθως είχαν και κήπους με λαχανικά. Ωστόσο, ο ναυτικός αποκλεισμός των Άγγλων λόγω γερμανικής κατοχής εμπόδιζε κάθε είδους ανεφοδιασμό κι έτσι είχαμε χιλιάδες νεκρούς και υποσιτισμένους.

Τι θα συμβεί λοιπόν σήμερα, που όλοι ζούμε σε όρθια κουτιά από μπετόν, κι η μόνη μας πηγή τροφοδοσίας είναι η πιτσαρία και το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς; Όταν το ρεύμα πέσει, κι όλα τα προϊόντα σαπίσουν πως θα τραφεί τόσος κόσμος; Πως θα επιβιώσει;

Μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαντάζουν σενάρια επιστημονικής φαντασίας και κινδυνολογίας, ωστόσο σε έναν κόσμο που φαντάζει δεδομένος, όλα κρέμονται από μία κλωστή, και δυστυχώς κάποιοι όχι και τόσο καλοπροαίρετοι έχουν ψαλίδι και διάθεση ανά πάσα στιγμή να την κόψουν προς συμφέρον τους.

Ο αστικός τρόπος ζωής, πέραν ως πέραν πλαστικός, ηλεκτρικός και ποτισμένος από μπετόν, πρέπει να πολεμηθεί με κάθε τρόπο κι όλοι μας να αναζητήσουμε έναν πιο καθαρό, ασφαλή και αληθινό, για εμάς και τους ανθρώπους μας που θα ζήσουν μετά από εμάς.