Τα τελευταία χρόνια η παραγωγή κρέατος έχει βιομηχανοποιηθεί τελείως. Η τάση αυτή ξεκίνησε από την Ολλανδία και στη συνέχεια εξαπλώθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη. Στόχος αυτού του μοντέλου παραγωγής είναι η παραγωγή μεγάλων ποσοτήτων κρεάτων σε όσο δυνατό χαμηλότερο κόστος. Το αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής είναι η υποβάθμιση της ποιότητας του παραγόμενου κρέατος εις βάρος της ποσότητας. Ένα χαρακτηριστικό παραδειγμα του πώς λειτουργεί η βιομηχανοποιημένη παραγωγή κρέατος είναι ο τρόπος λειτουργίας των πτηνοτροφικών μονάδων. 
Το μεγαλύτερο μέρος του κρέατος που παράγεται σε αυτές τις μονάδες διοχετεύεται στις αφρικανικές χώρες, οι οποίες είναι από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς κρέατος από την Ε.Ε. το κρέας αυτό πωλείται σε πολύ χαμηλή τιμή και καταστρέφει έτσι την τοπική παραγωγή. Κατά συνέπεια, ο φαύλος κύκλος της φτώχιας και της εξαθλίωσης εντείνεται, το οποίο λειτουργεί σα μπουμεραγκ για την Ευρώπη, αφού προκαλεί μεγαλά μεταναστευτικά κύματα από τις αφρικανικές χώρες προς την ευρωπαική ήπειρο. Τα «καλά» μερη του κοτοπουλού, όπως το στήθος και τα μπούτια, προωθούνται βέβαια στην ευρωπαϊκή αγορά.
Τα κοτόπουλα εκτρέφονται για 6-8 εβδομάδες πριν οδηγηθούν στο σφαγείο. Στη φύση τα κοτόπουλα χρειάζονται 7-8 έτη κατά μέσο όρο για να θεωρηθούν έτοιμα για σφαγή. Για τη βιομηχανοποιημένη παραγωγή ωστόσο οι χρόνοι αυτοί είναι πολύ μεγάλοι. Μεγάλοι χρόνοι εκτροφής αντιστοιχούν σε μεγάλο κόστος. Για το λόγο αυτό μοναδικό μέλημα είναι η παραγωγή κρέατος να γίνεται σε όσο πιο δυνατό σύντομο χρονικό διάστημα.
Στα κοτόπουλα χορηγούνται ορμόνες οι οποίες επιταχύνουν την ανάπτυξη των ζώων, ώστε να φτάσουν σε μεγάλο μέγεθος (που ισοδυναμεί με περισσότερο κρέας φυσικά). Τα νεκρά ζώα δεν πετούνται αλλά αλέθονται και αναμιγνύονται με τη ζωοτροφή, με την οποία τρέφονται τα κοτόπουλα. Με τον τρόπο αυτό παραμένει το κόστος σε χαμηλά επίπεδα.
Για οικονομία χώρου, μεγάλοι πληθυσμοί εκτρέφονται σε μικρούς χώρους. Τα κοτόπουλα «τρελαίνονται» από την έλλειψη ζωτικού χώρου και παρουσιάζουν διαταραχές στη συμπεριφορά και επιθετικότητα που τους οδηγεί στον κανιβαλισμό. Για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα αυτό, οι εκτροφείς ψαλιδίζουν τα ράμφη των κοτόπουλων, φυσικά χωρίς αναισθησία. Το ζώο χάνει την ατομικότητα του μέσα στο πλήθος. Πολλά κοτόπουλα καταπατούνται από τα υπόλοιπα λόγω του συνωστισμού.
Μια ακόμα αρνητική συνέπεια των μεγάλων παραγωγικών μονάδων είναι η περιβαλλοντική μόλυνση που προκαλούν, κυρίως από τα απόβλητα της παραγωγής και τα καυσαέρια των φορτηγών. Η αγοραστική αξία της γειτονικής γης μειώνεται δραματικά λόγω της ηχορύπανσης.
Ευθύνη για αυτό το φαινόμενο φέρει ο καταναλώτης, ο οποίος συντηρεί αυτά τα μοντέλα παραγωγής. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής ευνοεί την κατανάλωση κρέατος σε οσο το δυνατό μεγαλύτερες ποσότητες. Η ζήτηση για όσο το δυνατό φθηνότερο κρεάς λειτουργεί σε βάρος της ποιότητας. Όσο λοιπόν υπάρχει ζήτηση τόσο θα διαιωνίζεται αυτό το μοντέλο παραγωγής. Ούτε οι παραγωγοί, ούτε η πολιτική ηγεσία θα αλλάξουν αν δεν αλλάξει πρώτα ο ίδιος ο καταναλωτής, δηλαδή εμείς. Εμείς πρέπει να ενδιαφερθούμε και να κινηθούμε για να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο.
Το μεγαλύτερο μέρος του κρέατος που παράγεται σε αυτές τις μονάδες διοχετεύεται στις αφρικανικές χώρες, οι οποίες είναι από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς κρέατος από την Ε.Ε. το κρέας αυτό πωλείται σε πολύ χαμηλή τιμή και καταστρέφει έτσι την τοπική παραγωγή. Κατά συνέπεια, ο φαύλος κύκλος της φτώχιας και της εξαθλίωσης εντείνεται, το οποίο λειτουργεί σα μπουμεραγκ για την Ευρώπη, αφού προκαλεί μεγαλά μεταναστευτικά κύματα από τις αφρικανικές χώρες προς την ευρωπαική ήπειρο. Τα «καλά» μερη του κοτοπουλού, όπως το στήθος και τα μπούτια, προωθούνται βέβαια στην ευρωπαϊκή αγορά.
Τα κοτόπουλα εκτρέφονται για 6-8 εβδομάδες πριν οδηγηθούν στο σφαγείο. Στη φύση τα κοτόπουλα χρειάζονται 7-8 έτη κατά μέσο όρο για να θεωρηθούν έτοιμα για σφαγή. Για τη βιομηχανοποιημένη παραγωγή ωστόσο οι χρόνοι αυτοί είναι πολύ μεγάλοι. Μεγάλοι χρόνοι εκτροφής αντιστοιχούν σε μεγάλο κόστος. Για το λόγο αυτό μοναδικό μέλημα είναι η παραγωγή κρέατος να γίνεται σε όσο πιο δυνατό σύντομο χρονικό διάστημα.
Στα κοτόπουλα χορηγούνται ορμόνες οι οποίες επιταχύνουν την ανάπτυξη των ζώων, ώστε να φτάσουν σε μεγάλο μέγεθος (που ισοδυναμεί με περισσότερο κρέας φυσικά). Τα νεκρά ζώα δεν πετούνται αλλά αλέθονται και αναμιγνύονται με τη ζωοτροφή, με την οποία τρέφονται τα κοτόπουλα. Με τον τρόπο αυτό παραμένει το κόστος σε χαμηλά επίπεδα.
Για οικονομία χώρου, μεγάλοι πληθυσμοί εκτρέφονται σε μικρούς χώρους. Τα κοτόπουλα «τρελαίνονται» από την έλλειψη ζωτικού χώρου και παρουσιάζουν διαταραχές στη συμπεριφορά και επιθετικότητα που τους οδηγεί στον κανιβαλισμό. Για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα αυτό, οι εκτροφείς ψαλιδίζουν τα ράμφη των κοτόπουλων, φυσικά χωρίς αναισθησία. Το ζώο χάνει την ατομικότητα του μέσα στο πλήθος. Πολλά κοτόπουλα καταπατούνται από τα υπόλοιπα λόγω του συνωστισμού.
Μια ακόμα αρνητική συνέπεια των μεγάλων παραγωγικών μονάδων είναι η περιβαλλοντική μόλυνση που προκαλούν, κυρίως από τα απόβλητα της παραγωγής και τα καυσαέρια των φορτηγών. Η αγοραστική αξία της γειτονικής γης μειώνεται δραματικά λόγω της ηχορύπανσης.
Ευθύνη για αυτό το φαινόμενο φέρει ο καταναλώτης, ο οποίος συντηρεί αυτά τα μοντέλα παραγωγής. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής ευνοεί την κατανάλωση κρέατος σε οσο το δυνατό μεγαλύτερες ποσότητες. Η ζήτηση για όσο το δυνατό φθηνότερο κρεάς λειτουργεί σε βάρος της ποιότητας. Όσο λοιπόν υπάρχει ζήτηση τόσο θα διαιωνίζεται αυτό το μοντέλο παραγωγής. Ούτε οι παραγωγοί, ούτε η πολιτική ηγεσία θα αλλάξουν αν δεν αλλάξει πρώτα ο ίδιος ο καταναλωτής, δηλαδή εμείς. Εμείς πρέπει να ενδιαφερθούμε και να κινηθούμε για να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο.
Christian – συντάκτης του Fallen Rain Magazine
.jpg)
