Εντύπωση προκάλεσε στους μη γνωρίζοντες τα ενδότερα των κομμάτων η άρνηση του κόμματος των οικολόγων πράσινων να δεχθούν την θέση κατά μία πληροφορία του Υπουργού και κατ’ άλλη την θέση τους ενός υφυπουργού στο υπουργείο περιβάλλοντος. Δικαιολόγησαν την άρνησή τους σαν αποτέλεσμα μη προγραμματικής συγκλύσεως του κόμματός τους με τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ σε ζητήματα οικολογίας. Αυτή είναι η επιφανειακή μόνο όψη των πραγμάτων. Δεν συγχωρούν στο ΠΑΣΟΚ την προσπάθεια εξοντώσεως, η οποία επιχειρήθηκε στην διάρκεια της προεκλογικής περιόδου και η οποία τελικά απέδωσε καρπούς, αφού τους άφησε έξω από το κοινοβούλιο.
Πιο συγκεκριμένα η περίπτωση να μπουν στο κοινοβούλιο οι οικολόγοι πράσινοι ήταν σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα επέτρεπε την αυτοδυναμία στο ΠΑΣΟΚ. Κανένας δεν υπολόγιζε βεβαίως μέχρι και την ημέρα των εκλογών την χαώδη διαφορά του 10% μεταξύ Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Έτσι λοιπόν πολύ έξυπνα το ΠΑΣΟΚ από τη μία πλευρά έδωσε μεγάλο βάρος στην περίφημη «πράσινη πολιτική», η οποία είναι λόγια του αέρα βέβαια και από την άλλη έκανε τις κατάλληλες κινήσεις του…
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ενώ στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές που έγιναν μόλις πριν δύο χρόνια ο Δημοσθένης Βεργής κατέβασε ψηφοδέλτια σε δύο μόνο νομούς της χώρας, σε αυτές τις εκλογές βρήκε υποψηφίους για ολόκληρη την επικράτεια και από 1740 ψήφους που είχε πάρει το 2007 ξεπέρασε τις 20.000!
Πιο απλά: στις τελευταίες ευρωεκλογές του Ιουνίου 2009 τόσο το κόμμα του Παπανικόλα, όσο και του Βεργή πήραν αρκετούς ψήφους σαν οικολόγοι εκμεταλλευόμενοι το ρεύμα που είχε δημιουργηθεί από τα ΜΜΕ για τους οικολόγους πράσινους. Αυτό το είδαν κάποιοι εκλογομάγειροι και την κατάλληλη στιγμή έκαναν αυτό που έπρεπε να κάνουν για το συμφέρον τους…