H περιβαλλοντική πολιτική πρέπει να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εθνικής πολιτικής. Χωρίς μια υπεύθυνη πολιτική για το περιβάλλον, ένα έθνος βρίσκεται αντιμέτωπο με ένα ιδιαίτερα σημαντικό κίνδυνο.
Η φύση πρέπει να προστατευθεί από τα οικονομικά συμφέροντα. Ο άνθρωπος είναι ένα κομμάτι της φύσης και αυτή δεν αποτελεί απλά και μόνο το φυσικό του περιβάλλον. Οι υλιστικές κοσμοθεωρίες των τελευταίων αιώνων έχουν ωθήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό την καταστροφή των φυσικών βάσεων της ζωής καθώς και την ποιότητα της υγιεινής ζωής.
Τα φυσικά τοπία είναι και πολιτισμικά μνημεία. Επομένως, η περιβαλλοντική προστασία δεν πρέπει να διαχωρίζεται από την πολιτισμική προστασία. Η βιομηχανοποίηση και αστικοποίηση αγροτικών περιοχών και η ακραία τροποποίηση φυσικών τοπίων για την υλοποίηση πλουτοπαραγωγικών βιομηχανιών, είναι η πρακτική πολιτική που ακολουθείται από τα γνωστά κόμματα και οργανισμούς. Οι υλιστικές και μόνο αξίες που τους διαπρέπουν οδηγούν στην καταστροφή των παραδοσιακών αξιών και πολιτισμικών μνημείων. Ο άνθρωπος έχει έτσι αποκοπεί από την εξοχή και τον τόπο καταγωγής του, η ταυτότητα του χάνεται...
Η προστασία της φύσης δεν μπορεί οριστεί μέσα από οικονομικούς προσδιορισμούς. Η διάσωση των αρχών της ζωής έχει μεγαλύτερη αξία από τα κέρδη της κάθε πλουτοπαραγωγικής μονάδας. Η συνειδητή και πραγματική σύνδεση του ανθρώπου με τον τόπο του, η σύνδεση μεταξύ Γης και Αίματος, μπορεί να δώσει και πάλι ελπίδες για τη διάσωση του φυσικού πλούτου.
Η φύση πρέπει να προστατευθεί από τα οικονομικά συμφέροντα. Ο άνθρωπος είναι ένα κομμάτι της φύσης και αυτή δεν αποτελεί απλά και μόνο το φυσικό του περιβάλλον. Οι υλιστικές κοσμοθεωρίες των τελευταίων αιώνων έχουν ωθήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό την καταστροφή των φυσικών βάσεων της ζωής καθώς και την ποιότητα της υγιεινής ζωής.
Τα φυσικά τοπία είναι και πολιτισμικά μνημεία. Επομένως, η περιβαλλοντική προστασία δεν πρέπει να διαχωρίζεται από την πολιτισμική προστασία. Η βιομηχανοποίηση και αστικοποίηση αγροτικών περιοχών και η ακραία τροποποίηση φυσικών τοπίων για την υλοποίηση πλουτοπαραγωγικών βιομηχανιών, είναι η πρακτική πολιτική που ακολουθείται από τα γνωστά κόμματα και οργανισμούς. Οι υλιστικές και μόνο αξίες που τους διαπρέπουν οδηγούν στην καταστροφή των παραδοσιακών αξιών και πολιτισμικών μνημείων. Ο άνθρωπος έχει έτσι αποκοπεί από την εξοχή και τον τόπο καταγωγής του, η ταυτότητα του χάνεται...
Η προστασία της φύσης δεν μπορεί οριστεί μέσα από οικονομικούς προσδιορισμούς. Η διάσωση των αρχών της ζωής έχει μεγαλύτερη αξία από τα κέρδη της κάθε πλουτοπαραγωγικής μονάδας. Η συνειδητή και πραγματική σύνδεση του ανθρώπου με τον τόπο του, η σύνδεση μεταξύ Γης και Αίματος, μπορεί να δώσει και πάλι ελπίδες για τη διάσωση του φυσικού πλούτου.
.jpg)
