Η οικολογία τα τελευταία έτη αποτελεί αδιαμφισβήτητα ένα εργαλείο στην υπηρεσία συμφερόντων και πολιτικών σκοπιμοτήτων. Συγκεκριμένα η οικολογία και ο περιβαλλοντισμός ακούγονται συχνά από τα στόματα διάφορων πολιτικάντηδων, για να εξυπηρετήοσυν τα άνομα συμφέροντα τους. Έχει συνδεθεί με αριστερές και διεθνιστικές τάσεις, ξεκινώντας βέβαια από την εποχή του ΄70. Σε καμία περίπτωση η οικολογία και ο φυσιολατρεία δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ως προσωπεία διάφορων πολιτικών ομάδων και θλιβερών υποκειμένων. Είναι έννοιες βαθύτερες και αποτελούν μαζί με άλλες αξίες ολόκληρη κοσμοθεωρία, αυτή της αγάπης για τη Φύση, το περιβάλλον και τα ζώα.
Η αγνή αγάπη για τη Γη μας και ευρύτερα για το περιβάλλον εναρμονίζεται με την επιταγή «Κατά φύσιν ζειν, πράττειν και σκέπτεσθαι», όπως πρέσβευαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Ως Φυσιολάτρες και Οθρυολάτρες τονίζουμε την σημασία της Οικολογίας, και ότι η διάρρηξη των αρμονικών δεσμών του ανθρώπου προς το φυσικό κόσμο, δηλαδή η αποκοπή από την χλωρίδα και πανίδα, ισοδυναμεί με ανατροπή της ισορροπίας. Αυτό συνεπάγεται την καταστροφή της φύσεως και την τελμάτωση των ηθών και εθίμων.H εγκατάλειψη των πατρογονικών εστιών και η μανιώδης λατρεία των αστικών κέντρων οδηγεί τους ανθρώπους στην αποξένωση. Η φυσική τάξη απαιτεί στενή σχέση του ανθρώπου με τη Φύση και αυστηρό σεβασμό προς αυτή. Η απομάκρυνση από αυτόν τον φυσικό δεσμό έχει καταστροφικά αποτελέσματα.
Αξίζει να τονίσουμε τη στάση των αρχαίων μας προγόνων απέναντι στη Φύση. Όσοι γνωρίζουν μυθολογία και Ιστορία θα ξέρουν ότι οι αρχαίοι μας πρόγονοι είχαν ιεροποιήσει τη γη ως φυσικό, βιολογικό λίκνο της Κοινότητας. Έτσι τόνιζαν τη σημασία της γης που θεωρούταν ως παμμήτειρα Θεά και τροφός, καθώς είναι η πηγή ζωής για κάθε έμβιο ον. Ειδικότερα στο δικό μας ευλογημένο τόπο τα βουνά ,και τα δάση είναι γεμάτα ζωή. Η Όθρυς με τα σπήλαια και τις χαράδρες της, τα ρυάκια και τις φυσικές μελωδίες που παράγουν οι έμβιοι οργανισμοί που τα κατοικούν , αποτελεί σίγουρα μια νοσταλγία όλων μας
Αναφορικά με τις δασικές εκτάσεις υπεραμυνόμαστε της αξίας τους και εναντιωνόμαστε στην επιθετικότητα της αλλοίωσής τους. Καταδικάζουμε την αποψίλωση των εδαφικών εκτάσεων στο βωμό οικονομικών σκοπιμοτήτων,όσο βέβαια αυτό είναι δυνατόν. Πρέπει ως Φυσιολάτρες να επαγρυπνήσουμε τους υπολοίπους ώστε να διαφυλάξουμε τον φυσικό πλούτο της Όθρυος ως κόρη οφθαλμού.
Όσον αφορά με την προστασία της χλωρίδας και της πανίδας θα πρέπει να είμαστε αυστηροί σε ενέργειες ασυνειδήτων. Το ανεξέλεγκτο κυνήγι θα πρέπει να περιορισθεί. Κυνηγοί που δεν τηρούν το νόμο και σκοτώνουν ζώα σε απαγορευμένες περιόδους(δίοτι έτσι τα ζώα δεν φονεύονται απλά, αλλά δολοφονούνται),θα πρέπει να καταγγέλονται. Ακόμη ως Οικολόγοι τασσόμαστε υπέρ της παραδειγματικής τιμωρίας των εμπρηστών. Προσωπικώς τίθεμαι υπέρ της θεσπίσεως θανατικής ποινής.
Αναζητώντας τους λόγους που οδηγείται ο άνθρωπος στην απομάκρυνση του από το φυσικό περιβάλλον καταλήγουμε στην αστυφιλία, καθώς το δηλητήριο της καταστρέφει αυτόν τον ιερό δεσμό. Εμείς ως λύση προτάσσουμε την φυσική απλότητα και τον ρομαντικό αγροτισμό ως αντίβαρο στο έκτρωμα της μανιώδους αστυφιλίας και των συνέπειών της. Είναι γνωστό ότι ο άνθρωπος που έχει εγκαταλείψει την ύπαιθρο,που κάποτε εκεί περνούσε τα νεανικά του χρόνια, ξεχνάει την σημασία της απλότητας και της Παράδοσης και αφήνεται στο έλεος του κοσμοπολιτισμού. Εκεί τη θέση των εθίμων και ηθών,με τα οποία γαλουχήθηκε,παίρνουν ξένες συνήθειες και πολυπολιτισμικά πρότυπα. Αυτή η κατάσταση εμάς, ως Φυσιολάτρες και θεματοφύλακες των ηθών και εθίμων, μας βρίσκει αντίθετους. Φυσικά και δεν αγγίζουμε τα όρια της γραφικότητας, υποστηρίζοντας την επιστροφή και μόνιμη διαμονή των κατοίκων από τα αστικά κέντρα, καθώς αυτό όχι μόνο δεν είναι δυνατό αλλά είναι και αστείο. Απλά η πρόταση μας είναι να υποστηρίζουμε όσο μπορούμε το φυσικό πλούτο και χώρο της Όθρυος. Ακόμη είναι καλό οι κάτοικοι των Κοκκωτών που τώρα πλέον διαμένουν σε πόλεις να επισκέπτονται το χωριό μας στις εορτές και σε περιόδους διακοπών, διατηρώντας έτσι το δεσμό τους με το περιβάλλον μας, και δίνοντας ζωή στο χωριό μας. Με αυτό τον τρόπο ακόμη τα ήθη και έθιμα του τόπου μας δεν λησμονούνται.
Καλούμε τους Έλληνες να υιοθετήσουν τον φυσικό τρόπο ζωής, απορρίπτοντας τα κοσμοπολιτικά και φθοροποιά πρότυπα του αστικού τρόπου ζωής, καθιστάμενοι μέρος μιας βιοαντίληψης που απαιτεί ισχυρό δεσμό του ανθρώπου με τη μητέρα Φύση. Η ύπαιθρος είναι ένα κάστρο το οποίο πολιορκείται συνεχώς από την αστυφιλία και τον κοσμοπολιτισμό. Στο χέρι μας είναι να υπερασπιστούμε την Παράδοση και τη Φύση.
-Θαλής-
.jpg)
