Ίσως κάποια στιγμή να σταματήσει η γη να γυρίζει, να σβήσει ο ήλιος και να ανατραπεί η βαρύτητα, ποτέ μα ποτέ όμως δεν μπορεί να γίνει πιστευτό ότι θα σταματήσουν να καίγονται εκτάσεις δασών στην Ελλάδα! Δεν αποτελεί πλέον δυσάρεστη έκπληξη μια μεγάλη καταστροφή όπως αυτή του Αυγούστου αλλά ρουτίνα – κι όπως είπε πολύ σωστά κάποιος, ίσως να πρέπει να αρχίσουν εντατικές αναδασώσεις διότι σε λίγο δεν θα υπάρχει ούτε ένα δέντρο για να κάψει κάποιος! Και δεν θα μπορούσε μια ρουτίνα να είναι περισσότερο αυθεντική αν δεν είχαμε και τους γραφικούς της ιστορίας – όλους εκείνους δηλαδή που έσπευσαν να «αγανακτήσουν» και να ζητήσουν να «αποδοθούν ευθύνες», ιστορία επαναλαμβανόμενη χωρίς καμία απολύτως ουσία. Διότι, όταν μιλάμε για τα λάθη των υπευθύνων, πρέπει να γνωρίζουμε ότι για να κάνει κάποιος κάποια λανθασμένη ενέργεια, πρέπει καταρχάς να κάνει και κάτι. Όταν όμως κανείς δεν κάνει τίποτα, τότε όλα αυτά δεν είναι τίποτε λιγότερο από φυσικά επακόλουθα.
Είναι κωμικοτραγικό, πάντα η ίδια ιστορία με τους φωστήρες του τόπου να αναλύουν τις «ευθύνες τις κυβέρνησης», και να σπεύδουν στην απόδοση δημοσκοπήσεων για την καταλληλότερη κυβέρνηση και τον καταλληλότερο πρωθυπουργό. Είμαστε δε, η μοναδική χώρα όπου η αντιπολίτευση δεν εργάζεται ώστε να έχει υγιέστερο μηχανισμό και πολιτικό πρόγραμμα με προδιαγραφές εφαρμογής, αλλά εντελώς αφαιρετικά περιμένει ακίνητη και απαθής την στιγμή ώσπου η κυβέρνηση να κάνει τόσες πολλές ανοησίες, παρανομίες, σκάνδαλα, για να επικρατήσει αρχικά στα γκάλοπ και μετά στο εκλογοπανήγυρι.
Δανειζόμενος ένα απόσπασμα από το κείμενο του Γιώργου Μάστορα, αναφερόμενο στις μεγάλες πυρκαγιές του 2007, που δημοσιεύτηκε πριν μερικές εβδομάδες (περιοδικό «Οικολογία & Δράση», τεύχος 3) και αναφέρει συγκεκριμένα ότι «…για να διανύεις «εθνικό πένθος» πρέπει να σκέφτεσαι και εθνικά. Όχι να σκέφτεσαι το τομάρι σου, το στενό συντηρητικό σου συμφέρον και πως θα βολέψεις την φάρα σου σε βάρος του υπόλοιπου πληθυσμού…», τονίζω ότι όλη αυτή η ιστορία δεν είναι τίποτε λιγότερο από ένα παράγωγο του καπιταλισμού που μας έχει καταστρέψει τις ζωές. Όχι πως άλλα συστήματα όπως ο κομμουνισμός δεν γέννησαν «τσέρνομπιλ», ωστόσο δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το κεφαλαιοκρατικό σύστημα όπου βρίσκει ελεύθερο χώρο καταστρέφει με κυνισμό, και σε αντίθεση με τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη όπου κρατούνται επαρκώς τα προσχήματα, στην χώρα μας η ασυδοσία είναι τέτοια με τον καπιταλισμό να «κάνει πάρτυ» χορεύοντας με τον ρυθμό της φωτιάς. Κι όταν μιλάμε για ξεπουλημένες κι άχρηστες κυβερνήσεις, ξεχνάμε τα εκατομμύρια υποστηριχτών τους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της καπνισμένης χώρας. Ξεχνάμε ότι όλοι αυτοί που μιλάνε για «αυθαίρετη» δόμηση, έχουν τουλάχιστον έναν πολύ καλό φίλο ή κοντινό συγγενή που λειτουργεί «αυθαίρετα», αν δεν το κάνουν οι ίδιοι.
Ούτε δημοκρατία, ούτε κομουνισμός, ούτε Φασισμός κυβερνάει αυτή την χώρα. Ζούμε στην Ελλάδα του υπέρτατου λαϊκισμού και της υποκρισίας, ζούμε στην Ελλάδα όπου εάν είσαι εισοδηματίας, δημόσιος υπάλληλος, αργόσχολος, λαμόγιο κοκ, τότε είσαι και μάγκας έξυπνος, ιδιαίτερα αν εκμεταλλεύεσαι και τους ανθρώπους σου. Τι άλλο να περιμένουμε δηλαδή, τι καλύτερο; Σε μια χώρα όπου η ειλικρίνεια και το φιλότιμο έχουν μπει στην ναφθαλίνη, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο ανάμεσά μας, ποιες ευθύνες ποιανού παράγοντα και ποιανής κυβέρνησης να αλλάξει την κατάσταση; Κι η ειρωνεία είναι, πως όλοι οι μικροαστοί επικαλούνται το ασφαλές μέλλον των παιδιών τους για να αποδαιμονιοποιήσουν κάθε μορφής νομική παρασπονδία τους. Μα ποια ασφάλεια και ποιο μέλλον να υπάρχει σε ένα σαπισμένο, και στην «ψυχή» και στο «σώμα», έθνος;
Αν κάποτε ο Εθνικισμός καταφέρει να εδραιωθεί στο πανελλήνιο, τότε αυτό θα γίνει καταστρέφοντας όλες αυτές τις νοοτροπίες που εκφράζουν τον κουτοπόνηρο ατομιστή ραγιά, και εδραιώνοντας άλλες, πιο αντρίκιες και καθαρές. Οι μικροαστοί είναι εναντίον μας, αλλά εμείς θα πάρουμε τα παιδιά τους.
.jpg)
